Marcho que teño que marchar

Na miña casa está moi mal visto andar falando do que sucede na familia. Pero que facer se diante túa acontecen cousas incribles? Se che contan historias e lendas misteriosas das que non se pode falar en alto… Pois segundo o meu punto de vista tiña dúas opcións: calar para sempre ou artellar unha divertida e teatral función de narración oral que tamén convidara á reflexión sobre os roles establecidos, a igualdade, e a perspectiva de xénero.

E iso é exactamente o que vai facer na Rúa dos Contos esta actriz, narradora e improvisadora. Presentará unha divertida sesión de contos, feita con vimbios de mulleres. Dende meigas artúricas ata avoas misteriosas…

Vide dispostas a rir a esgalla e a gardar o segredo, xa que todo o contado sucedeu de verdade.